Mijn moeder kon erg goed luisteren. Dat was een kracht van haar. Ze was ook altijd geboeid en stelde altijd goede vragen. Vervolgens dacht ze hard op, vulde dingen in, maakte een hele theorie en besloot dan altijd met de opmerking. ” Maar dit verzin ik ter plekke ! ” . Soms schrok ze van haar eigen theorie en deed dan even de rechterhand voor haar mond. ” Dat zijn aannames. ” zei ze dan nog. Om nog even goed duidelijk te maken dat dit echt gewoon kwam door haar gedachten de vrije loop te laten gaan.
Daar is niets mis mee. Zolang je weet wat waar is en wat niet !
Goede vriendin K is de aller eerlijkste vrouw die ik ken. Zelden iemand ontmoet die zo een groot hart heeft en naast luisteren ook boeiend kan vertellen. Vaak heeft ze invalshoeken die voor mij zo verrassend waren. Als ze me appelig zag kijken lachte ze verontschuldigend bijna. Soms zei ze dan ” Ik dacht dat ” en vervolgens kwam er een riedel waarom ik dat had moeten denken en besloot ze meestal met ” maar dat was een aanname ” of ” en dat bedoelde ik niet vervelend ” en er aan toevoegend. ” Gek dat ik me dan door die aannames laat leiden, en daar dan ook naar handel omdat ik het voor je invul. Dat klopt niet. ”
Als kleine jongen die leerde lezen en veel later de krant las, dacht ik in mijn jonge onschuld dat wat er geschreven werd de waarheid was. ” Het stond in de krant. ” De wereld werd groter door de krant. Ik weet dat ik hem elke dag s ‘ochtends voordat mijn vader op stond al gelezen had. Met gelezen bedoel ik, de koppen snellen, en het sportkatern helemaal uitpluizen. Als ik keek naar het journaal, of de krant las, was dat ook echt gebeurd, dat was het nieuws. Je twijfelde niet. Dat het niet objectief of ingekleurd was daar twijfelde ik niet aan. Of erger nog, het kwam niet bij me op. Naïef, goed van vertrouwen. Blind.
Kom daar nu maar eens om. Zou diezelfde jongen spelend op zijn I- phone diezelfde naïviteit hebben zoals ik toen ? Ik durf dat te betwijfelen. De wereld was toen ook groot maar was het niet omdat je niet alles wist in het omniversum wat de wereld toen en ook nu is. Alleen is ie met een paar klikken zoveel groter. Vroegah was niet alles beter. Integendeel, maar de snelheid, de spanningsboog, het verwachtings patroon, de tomeloze informatie stroom, de keuzes die gemaakt worden, hapsnap en snel, jakkerend ademen we door en vragen we ons af. Is dit tempo een aanname ?
peterbake 
Of in de krant vroeger alles goed, volledig en eerlijk stond beschreven?
Of het internet nu op een scherm alles wat er te weten valt laat zien?
Ik neem aan dat jij met deze blogpost de betrekkelijkheid van heel veel zaken probeert te beschrijven?
Dat vind ik dan goed geslaagd.
Mooie blogpost!
Vriendelijke groet,
Dank je wel Rob ! Ja, dat bedoel ik, maar ook, die eigen invulling of interpretatie al maken en voor iemand anders denken zonder dat met die ander te checken. Denk ook dat besef met de jaren komt. Ik weet nog dat ik voor het eerst in het oude Oost Duitsland was. Het stonk naar bruinkool, en de hemel was zwarter dan in het Ruhr gebied in het oude West Duitsland. Zo was het. Maar dacht daar verder niet over na. Zo was het. Punt. Nooit eens afvragen, hoe komt dat nou ? Of, dat kan toch niet goed zijn ? Toen de Tsjernobyl ramp kwam, werd ik pas echt wakker, nou ja toe de Amerikanen in Vietnam napalm gebruikten kwam ook het besef bij me binnen als jonge jongen, dat kan toch niet goed zijn..
Eigenlijk krijgen we nu te veel informatie. Hoe moet je dat allemaal schiften? Vroeger deden de onderzoeksjournalisten dat voor je, maar nu?
Precies, ik ken ook heel veel mensen die bewust het ” nieuws ” niet meer volgen. Te veel prikkels, te veel gedoe. Zo ver ben ik niet, in tegendeel wil te vaak ook het naatje van de kous weten, maar toen ik jong en zorgeloos was had ik dat helemaal niet. Ik volgde het nam het voor kennisgeving aan, sloeg het op maar deed er niets mee.