” Als zijnde “

Het is als en als zijnde is dubbel op.

Dus zeg het niet. Maar iedereen zegt het. Op radio, tv, in politiek, op straat. in de kroeg, van Appingedam Groningen tot in Blerick Limburg. Het is een ingeburgerde uitdrukking en echt ik ergerde me hier aan. Die tijd ligt achter me. Ik gedoog het. Wat kan ik anders ?

Gedogen is een populair gezegde tegenwoordig. VVD wilde wel ” gedogen “, en nu lijkt Omtzigt dat ook wel te willen.

Maar het draait om ” als zijnde ” . Voor die paar mensen die mijn blogs volgen hebben ongetwijfeld gemerkt dat mijn voetbal kleur in de hoofdstad ligt. Ik volg Ajax op de voet en volg ook mijn favorieten die er volgens mij mooi en genuanceerd over kunnen schrijven.

Henk Spaan

Henk Spaan, ras Amsterdammer van de ” oude ” stempel.75 jaren jong is ie. Ziet en begrijpt het spelletje op het veld, kent de historie, en maakte zich voor mij onsterfelijk door zijn boek over ” Nouri ” die na een hart falen nooit de legende zou worden die hij was geweest als ie gezond was gebleven. Een fantastisch document. Henk Spaan zijn kennis over het mondiale voetbal is onuitputtelijk. Zijn columns geweldig.

Rodney Rijsdijk

Rodney Rijsdijk, de Amsterdammer in optima forma. Rauiw Amsterdams en altijd een dosis zelfspot, de kroegtijger, de postbode, de verpleger die het gewoon niet was, de man in de garderobe van de Melkweg, de steward in de Amsterdam Arena, de blogger ( Rodzooi.nl ), als je er 1 leest ben je verkocht.

Menno Pot

De ander is niet geheel toevallig een maatje van Rodney. Menno Pot. Ik zag ze samen op de foto bij AFC. Menno is jonge vader, en als jonge vader bezoek je de wedstrijden van je zoon of dochter als je die hebt. Liefde voel je als ie daarover vooral op de socials voorzichtig wat over laat zien, Menno is in ieder geval journalist van Het Parool en schrijft over Ajax. Het boek ” 101 dingen die je moet weten over Ajax “ is bezig aan zijn 10e druk, en daarnaast is hij ook muziek journalist.

Gisteren had hij het over ” Waardig verliezen is een onderschat ambacht “. Mocht U geen voetbal volgen. Ajax Amsterdam beleeft niet bepaald een ” hoogdravend ” seizoen. En Menno liet het volgende optekenen.

.Quote ”Trainer John van ’t Schip: “Ik wil wegblijven bij die eventuele gelijkmaker. Als Ajax moeten we daar niet over zeuren. We moeten het gewoon beter doen.” (Oké, ik geef toe: hij zei ‘als Ajax zijnde’, maar dat vergeven we hem uiteraard met alle liefde.) Unquote

En Menno deed het gewoon tegen beter weten in. Hij verbeterde de sympathieke van ’t Schip. Hulde voor Menno. Hij voert het gevecht tegen de taalkundige windmolens. Hup Menno ( of zoals jij zou zeggen : Hup Ajax )

I am in the autumn of the year

Een stripheld wordt niet ouder. Spiderman, Batman, Suske en Wiske, Guust Flater, Asterix en Obelix, Lucky Luke of Tintin. Hoewel laatstgenoemde wel meegenomen werd in het graf van Hergé. Zijne echte naam was George Remi . Na zijn dood op 3 maart 1983 verscheen er geen nieuw Kuifje album meer. Tintin is symbool voor mijn zorgeloze jeugd. Toen ik 10 jaar werd las ik de ” Blauwe Lotus ” mijn eerste Kuifje album dat mijn eigendom werd. Bij mijn oma en opa van mijn vaders kant, waren de exemplaren “Mannen op de Maan ” en “ De zaak Zonnebloem “, ze hadden een harde kaft en mocht ze meenemen van mijn oma, en staan tussen de speciale edities waarvan ik er een paar thuis heb liggen.

Het is eigenlijk een lang intro om alle cliché ’s maar weer eens uit de kast te halen. Die van ” leef alsof je het laatste dag is “ in het bijzonder.

Toen E me vertelde dat N even een time out had, nam ik dat eigenlijk voor zoete koek aan. Hij gaf geen details, wat ik nu nog beter begrijp. Moest het maar doen met L of R. Ik knikte, ik was agent, en was blij dat de levering die ik graag direct wilde meenemen klaar stond en een klant blij kon maken.

Vandaag belde N. Een jonge moeder met een jonge vader, en kinderen. Ze stamelde wat. De zinnen kwamen moeilijk. ” Je kent mijn situatie toch ? ” vroeg ze en ik kende die niet.

” Mijn dochter heeft een tumor in haar hoofd en zal niet meer lang leven. En het gaat nu snel en ze ziet er al niet meer uit zoals ze was toen ze goed was, ze verandert. “ Ze ging door maar alles was verder niet meer relevant. Hoorde flarden van ” lieve meid “ en ” opvolgster “ en ” of me die mocht bellen ” Ik stond inmiddels in de showroom en keek vanaf 2 hoog naar een oranje hemel. Er was zon deze morgen. En ik slikte.

Dacht aan mijn zus S. Dacht aan een vriendin van vriendin T waarvan moeder en dochter tegelijk in het ziekenhuis liggen op dezelfde kamer getroffen door kanker.

Dacht aan M die haar liefde R had verloren aan dezelfde ziekte. De verslagenheid als ze haar verhaal doet . De zin bleef hangen over zijn navel die op het eind bijna op zijn rug zat in toch nog een uitgemergeld lijf.

Erwin Drake schreef in 1961 de klassieker die vooral door Frank Sinatra bekendheid kreeg. ” It was a very good year ” . Alleen Sinatra kan dat nummer zo gestalte geven. De ” bonvivant ” had natuurlijk zijn ups en downs, wat ook vooral met zijn relaties te doen had. Het laatste couplet geeft eigenlijk weer, de laatste fase van je leven, en het besef dat zelfs je striphelden niet ouder worden maar het al wel zijn.

” But now the days are short / I’m in the autumn of the year / And now I think of my life as vintage wine / From fine old kegs / From the brim to the dregs / It poured sweet and clear / It was a very good year “ 

En door gaan we weer. Einde bericht.

De marter en de auto (deel 2 en slot )

Eef haar dag verliep soepel. Het was goed dat ze even naar buiten ging, want de vermoeidheid speelde haar parten. Hoeveel uur waren het geweest, drie of vier uur slaap ? De wind was koud, het leek haar nog licht te vriezen. Op de automatische piloot deed ze wat boodschappen in de uit de grond gestampte Lidl en besloot haar gedachten te verzetten.

Ze deed een computer uitgifte, stuurde pakjes via DHL, Fedex, had een werkbespreking met Alida en een computerguy jong, in baggy pants, nog wat jeugdpuistjes, een zwarte Adidas wollen muts en een retro te groot alweer Adidas jack, met witte sneakers waar alweer de onvermijdelijke drie zwarte strepen op stonden. Hij had een kleine ginger baard. Het deed haar aan haar zoon denken.

De terugweg ging langzaam maar dat was misschien maar beter. Er waren files. Bij de splitsing A6 en A1 was het ouderwets chaos. Maar ze was tevreden, zong mee met Billy Joël’s ” Uptown Girl ” en voordat ze er erg in had draaide ze haar doodlopende ongestrooide straat in. De oprit was nog wat glad en voorzichtig parkeerde ze, pakte de boodschappen, stapte uit, en schrok van de buurvrouw. Het leek alsof ze op haar gewacht had. Buurvrouw was van de nieuwsgierige soort.

” Je hebt marters ” Haar verweerde gezicht keek ernstig, gewichtig, haar blondgrijze haar zat pierig, ze haalde een lok uit haar gezicht. ” Ik heb ze gezien op je auto vannacht. We hebben onze Outlander al naar de garage gebracht en zo’n kastje laten plaatsen. ” Nonchalant irritant bracht ze het nieuws. ” Het zijn nachtdieren hè. Ik dacht ik waarschuw je maar even.” Eef knikte had duizend vragen en baalde. Zij wist dat haar vader ook wel eens zo’n akkefietje had gehad. Die beten de kabels door.

Waar is een vent als je hem nodig hebt ? Altijd dat gehannes. Ze bracht haar boodschappen naar binnen. Speurde het internet af, en was; voordat ze het wist, de onbetwiste marterspecialist. Ze ging terug naar buiten opende de compacte motorkap van de Fiat en schrok toen ze hem open deed. Een verschaald stuk half verbrand en afgekloven stokbrood. Dat verklaarde de lucht van vanochtend. Ze vloekte hardgrondig. Vraag was, is het kwaad geschied ? Ze controleerde wat ze kon controleren. Alles leek okay. Morgen maar zo’n kastje laten plaatsen of spray spuiten of wist ze veel.

Ze ontspande. Het was weekend. Weinig op de agenda maar dat was prima zo. Ze apte met wat vrienden, kids, er was Glühwein met kaneel stokjes, en ze glimlachte om zichzelf, een feelgood Netflix film waar ze vrolijk van werd, en kriebels in haar buik voelde. Ze liet zich niet klein krijgen. Ze deed nog een Glühwein, warm, ze deed het rolgordijn open, de sneeuw dwarrelde naar beneden. Het was een mooi gezicht, ze keek naar haar Fiat realiseerde zich dat ze nog onuitgepakte laarzen op de achterbank had liggen. En daar ging ie, de marter, over de weg, richting de Mitsibushi Outlander, van de buren. Hij was niet veel groter dan Puk haar kat. Ze lachte, en dronk haar Glühwein, beter hoofdpijn van de wijn dan van de marter. Met het hoofdpijn dossier de marter zou ze morgen mee afrekenen. En dat ie maar die kabels van de focking Outlander zou doorbijten. Ze sliep die nacht direct en zou pas om 9 uur s’ochtends wakker worden.

De marter en de auto ( deel 1 van 2 )

Als de sneeuwvlokken vallen dan wordt Eef wat stiller. Niet omdat het vervelend is maar omdat het in de weg zit. Mentaal. Als je in de uithoek van Bussum woont en je straat dood loopt, dan lijkt de grijze lucht donker ondanks het vallen van het witte goedje. Je weet dat je straat niet gaat worden geveegd, en mocht de gemeente het helemaal niet meer weten dan komt de strooiwagen als de sneeuw gesmolten is.

Ze kan er wakker van liggen. En doet dan ook. Dan zou er ook een sneeuwstorm op volgen. Het raast om haar slaapkamer. Mijn God waarom zat haar werkplek ergens op een te nieuw industriepark. En ze hoopte maar dat de plek achter de slagboom die toch behoorlijk stijl naar beneden ging gestrooid zou zijn. Ze stond op voor de zoveelste keer ging naar beneden opende het rolgordijn, Was het ijzel nu ?

Als het ijzel was zou ze niet gaan. Maar haar baas Alida had Eef laten voelen dat de backoffice bemand moest zijn. Het gemak waarmee iedereen zich maar het ” instrument ” thuiswerken bediende ging Alida te ver.

Ze liet het rolgordijn weer zakken. Nog maar wat proberen te slapen.

Ze was wat vroeger op gestaan. Tevreden had ze in de spiegel gekeken. ” Braaf ” zei ze hardop. Het is zover. De Fiat 500 zou ze van de sneeuw vrijmaken. Ze zag sporen alsof er een dier op haar auto had gelopen. Ze schonk er verder geen aandacht aan. Het stormde, de wind was Noordoost. Het kraakte het zou glad zijn. Met een knoop in haar maag begon ze de rit. Ze was geconcentreerd. Het eerste stuk naar de A 1 was het glibberen. Goed keek ze in haar spiegels. Ze huilde stil, ze rook een branderige lucht. Ze zette de radio uit, het schreeuwerige 538 was leuk maar nu even niet.

Toen ze arriveerde, de slagboom en de afdaling zonder strooizout had overwonnen en als eerste haar auto had geparkeerd relaxte ze.

( wordt vervolgd )

What is your greatest achievement ?

David Bowie antwoordde : ” Marrying my wife ”

“ But as a musician ? ” probeerde hij nog.

” Nothing else matters “ antwoordde Bowie.

Het is vandaag 8 jaar geleden dat hij ons ontviel.

Traantje wegpinken, of even slikken ?

Omdat je dan alles weer in perspectief ziet en hoe groot voetbal soms kan zijn.

An emotional way to start your Christmas 🥹

Here’s Dáire’s story… and a special day he’ll never forget ❤️ pic.twitter.com/NNDIjbcLAp

— Liverpool FC (@LFC) December 25, 2023

Fijne dagen.

Tintin zit in bad. Met een boek. Dit keer een oude John Le Carré. De ” luistervink ” . Heel kort het gaat over een vertaler die Swahili, Frans, Engels, en nog een handvol Afrikaanse dialecten kan verwerken. Hij wordt door de Britse Inlichtingendienst overgehaald om op een geheime missie mee te gaan waarbij hij tolk moet zijn. Niet alleen op de vergaderingen zelf maar ook de afluister apparatuur in alle vertrekken tussen de vergaderingen door moet volgen. En hij volgt vol afschuw een marteling die hij niet ziet maar wel hoort. Het zweet gutst van zijn lijf. Hij notuleert de kreten. De onderhandelingen.

Tintin geeft toe er zijn vrolijker romans. Waarschijnlijk niet vrolijk maar wel fijn dat Terry Hayes eindelijk na 10 jaar na zijn thriller ” ik ben Pelgrim “ een nieuwe thriller heeft afgerond. Jaloers zag hij hoe C al met de thriller zwaaiend naar me. ” Het jaar van de sprinkhaan ” heet het. Tintin ging gisteren nog in zijn favoriete boekhandel Voorhoeve in Hilversum. Het zou pas de 27e binnenkomen. Ik vroeg niet waarom C hem dan al wel had. Het was werkelijk stervensdruk in de winkel en Tintin merkte dat ie daar blij van werd.

Blijheid dat wil een mens. Tintin waste zijn haren, en besteedde aandacht aan zijn kuif. Blijheid natuurlijk was die er. Een oase van geluk licht en leven. Van warmte en van liefde, van onvoorwaardelijke vriendschap, die kracht geeft.

En lang dacht Tintin aan M. Omdat ie ja, haar al zo lang kende. Hij dacht aan haar geluk. ” Ik doe mijn praktijk van de hand. En dan gaan we reizen. We hebben geen kinderen, R is klaar met werken. We houden ons huis aan, en kopen iets in Italië of misschien wel Griekenland. ” Tintin vond dat mooi. Plannen, avonturen, mooi. Maar niets is wat het lijkt, nog voor dat de plannen concreet werden was er de K met een hoofdletter. Vriend R stierf vorige week ( euthanasie ).

Tintin dacht aan toepasselijke muziek. ” Maestro ” de film over het leven van Leonard Bernstein zag ik gisteren. Natuurlijk kende ik ” West Side Story “ en ” On the town ” of zijn bewerking van ” Rhapsody in Blue “ maar wist niet hoe zijn fascinerende moeilijke leven er uit zag. Zijn bi – seksualiteit, zijn frustratie van ” weinig ” muziek zelf geschreven te hebben. Zijn hang naar griezelige perfectie. De liefde voor zijn vrouw. Het verdriet en de eenzaamheid na haar dood. “ En opeens is daar ” Adagio for strings “ ( misschien bekend door de film Platoon, en zelfs Tiësto gebruikte het ). Barber maakte het werk op 25 jarige leeftijd. En op 25 jarige tijd werd Leonard Bernstein wereldberoemd toen hij als 2e reserve een wereldwijd uitgezonden concert moest dirigeren, zonder repetitie, niets. Hij was na dat concert een wereldster.

Het badwater was lauw geworden. Tijd om af te drogen, gedachten ordenen, en te relaxen.

Ik wens iedereen, een fijne kerst, en een mooi 24 !

#nummer 14

Dat stond mijn favoriete club. Nummer 14 van de 18. Met de Amsterdamse club die de grootste begroting van Nederland heeft zou het nog erger worden. Het icoon, de nummer 14 uit Betondorp hoeft dat gelukkig niet meer mee te maken. Ajax is de nummer 18 van Nederland. Is laatste in de Europa League poule en Jong Ajax is de hekkensluiter in de KKD ( Keukenkampioen divisie). Ik kan goed tegen mijn verlies. Tuurlijk heb je er dan de pest in, je slikt even, de derde helft begint en alles is vergeten.

Maar echt afgelopen zondag na het echec in Eindhoven had ik er gewoon last van. Ik was er sjachie van. Dus het paar keer slikken hielp niet. En natuurlijk had ik de angst voor de wedstrijd. Afgedroogd worden zoals Feijenoord toen. 10 – 0, ik zie nog Mario Been kaarsrecht voor die dug out staan. En ik had met hem te doen. Heel even maar. Het ergste is dat er medelijden voor je is. Hoewel dat voor ” ons aller Ajax ” niet is weggelegd. En ook daar hand in eigen boezem, dat verdien je niet. Ik had ook helemaal geen ” gerust ” gevoel in de rust het moment dat Ajax met 1-2 voor stond die wedstrijd over de streep zou trekken.

Het is het prille voorjaar van 2023 en mijn Duitse zakenpartner Markus vertelt me dat een zekere Mislintat in de belangstelling van Ajax zou staan. Volgens hem meer scout dan iets anders, had het goed gedaan bij Dortmund, maar bij Stuttgart waar Markus zijn ingangen had waren ze minder enthousiast, en volgens hem wisten veel mensen niet wat Mislintat nu eigenlijk gedaan had in Londen bij Arsenal. ” Glaube mir, wirklich er kennt die ganze Füssball Welt, hat ja Pierre – Emerick Aubameyang nach Dortmund gehohlt, und Ito nach Stuttgart ” Wat verder in dat gesprek werd me duidelijk dat hij de werkzaamheden van de in opspraak geraakte Marc Overmars zou overnemen, en zei hij nog, geef hem niet de vrije hand, ” sonst ist Ajax Amsterdam in Dezember Pleite ” .

Ik dacht toen dat dat niet zo n vaart zou lopen. Het leek me een goede onderhandelaar, natuurlijk ik kende behalve Sutalo wat het speerpunt bleek te zijn van zijn aankopen, en van de Boomen maar de anderen waren me onbekend. De meerderheid van de spelers waren internationals, de spelers kwamen laat in het seizoen, eerst moest er geld binnenkomen van de transfers voordat hij kon schakelen. De voorbereiding voor het seizoen liep stroef, maar Mislintat zei zinnige dingen, toen ie om geduld vroeg, dacht ik, dat is er nooit bij Ajax. De nieuwe trainer Maurice Steijn had nog nooit een topclub getraind, maar dat had Rinus Michels, of Louis van Gaal, of Eric ten Hag ook niet. Dus waarom kon het niet lukken ?

Ik hoorde van Hooijdonk roepen dat Chuba Akpom een hele goede spits was, en ik bekeek een video op youtube die Pierre waarschijnlijk ook bekeken had, want daar schoot ie ze bij Middlesbrough uit alle hoeken en standen erin. En ja dat was in the Championship maar toch als je daar topscorer kunt worden ben je geen Donald Duck. Totdat ik wat supporters van Brighton over Chuba hoorde. ” What a disaster that was, but with Middlesbrough he seemed alright . ”

Het zakte als een kaartenhuis in elkaar. Bij Mislintat zijn handelen bleek de ethiek niet helemaal zou moeten zijn zoals ie was, maar dat was opeens niet meer relevant, hij moest vertrekken, en de vraag bleek, wie heeft nu eigenlijk de beste man gecontroleerd ?

Inmiddels had Steijn al eerder zijn eigen selectie geschoffeerd in de media en was het wachten op zijn ontslag. Er was geen enkele lijn of houvast, zelden een team met zo weinig vertrouwen of patronen gezien. De laatste overwinning was tegen Ludogorets en dat was vooral dankzij de vertrokken Kudus die het op zijn voetbal heupen had voordat ie nu weer bij West Ham United in de Premier League de bank warm houd. En die wedstrijd was in augustus van dit jaar.( !!!) We zijn vandaag 1 november.

En dan is er ” the point of no return ” Jhonny van het Schip, een Johan Cruijff adept stapt in. Vol bravoure. Hij denkt Ajax naar de 5e plaats te kunnen loodsen. Waarop ie dat baseert, geen idee. De trainer die net zijn vrouw heeft verloren, verdrinkt zijn rouw op het trainingsveld. Bewonderenswaardig, en waar andere Ajax iconen / analisten, het huidige Ajax kraken, pakt de moedige van het Schip de handdoek op. Respect. Morgen wacht Volendam. Ik ga kijken de hele wedstrijd. En nee, een voorspelling doe ik niet. Hup Ajax.

Alles anders, en toch hetzelfde

” Het is herfstvakantie. ” Eef lacht als ze het zegt. En Tintin weet waarom. Maar het is een lang verhaal en zij weten het. ” Het is veranderd ” en ze kijkt rond. Samen kijken ze naar de tafel waar ze toen zaten. Tintin wist dat ze aan de helium ballon in de vorm van een rood hart dacht. Hij herkent “Sheryl Crow ’s – All I wanna do is have some fun ” dat uit de speakers op de achtergrond op een lekker volume staat.

De ” fun ” is dat ze uit de regen zijn. Het is donker, toen zo lang geleden was het dat niet. ” Andere eigenaar kan niet anders, stoeltjes zijn veranderd. ” ” De opstelling is nog hetzelfde. ” Eef knikte. Haar gezicht stond tevreden. Haar gekrulde korte haar, leek wat gekrulder. Ze droeg een unie blauwe bijna paarse katoenen trui met een diepe ronde hals, luchtig en toch warm, haar gezicht nog bruin gebrand van late zomer zonnestralen. Haar gezicht gaat van links naar rechts. Ze slurpt de beelden naar binnen.

” Which is more important ” asked the big panda ” The journey of the destination ? ” ” The company ” said the tiny dragon

Ze heeft de handen gevouwen, de ellebogen steunen op de tafel. ” Je gaat voor de eendenborst hè ? ” Tintin knikt even had ie gedacht aan de Poke bowl met zalm, maar de eendenborst als ” special ” lokte hem. Puree. Herfstvakantie. Het is boeiend.

Bij het laatste bezoek, toen de helium ballon opsteeg, was er geen Corona, of een inval van Oekraïne, of een aardbeving in Marokko, en ja we zijn die in Turkije al bijna vergeten, had nooit iemand van de bestorming van het Witte Huis gehoord, was Ajax een top club, had Rutte nog een actieve herinnering, was Merkel vriendjes met Putin, was de Mossad nog goed op de hoogte, was Femke Bol nog kind, en Omtzigt nog onbekend, en dacht niemand aan elektrisch rijden of een warmtepomp.

“But this road doesn’t go anywhere, ” I told him ” That doesn’t matter.” ” What does? ” I asked him after a little while. ” Just that we are on it, dude ” he said ( Bret Easton Ellis )

Uit de speakers komt de klassieker van America – ” A horse with no name ” . En Tintin denkt aan de songtekst die hij kan dromen. ” In the desert you can remember your name. Cause there ain”t no one that can give you no pain ” neuriet hij mee.

En Eef lacht, en zegt dat ze het ” toetje ” gaat bestellen. Samenzweerderig wenkt ze de ober en kiest voor 2 Porn Star Cocktails. Eef lijkt rozig. Lacherig. En de cocktail is eerst de shot, dan de mierzoete cocktail, vol en rijk als de schuimkraag, dit kenden ze nog niet zo lang.

Veel later was er het dakraam, donker, weinig sterren, haar gezicht steunde op zijn borst. Haar adem was gelijkmatig. Opeens hoort hij haar stem. ” Weet je alles was hetzelfde, maar toch zo anders. ” Hij dacht aan schuilen bij elkaar. De herfst 23. De wind was er, de regen, het voelde veilig, Tintin was klaar wakker.

Langzaam gleed ie toch weg. En Tintin ziet Eef in een draaimolen op een hobbelpaard. En ze bewondert haar dochter. Die lacht naar haar opa. Op het pastel lichtblauwe t – shirt staat de tekst ; ” I STILL have a dream ” in het maagdelijk wit en ik besef me dat de tekst niet ironisch bedoeld is. En opeens denkt ie dat de klok terug gaat. Alles is anders, en het ritme lijkt het zelfde. Nu zijn we veilig, vredig in het donker. De slaap neemt het over.

Aannames !

Mijn moeder kon erg goed luisteren. Dat was een kracht van haar. Ze was ook altijd geboeid en stelde altijd goede vragen. Vervolgens dacht ze hard op, vulde dingen in, maakte een hele theorie en besloot dan altijd met de opmerking. ” Maar dit verzin ik ter plekke ! ” . Soms schrok ze van haar eigen theorie en deed dan even de rechterhand voor haar mond. ” Dat zijn aannames. ” zei ze dan nog. Om nog even goed duidelijk te maken dat dit echt gewoon kwam door haar gedachten de vrije loop te laten gaan.

Daar is niets mis mee. Zolang je weet wat waar is en wat niet !

Goede vriendin K is de aller eerlijkste vrouw die ik ken. Zelden iemand ontmoet die zo een groot hart heeft en naast luisteren ook boeiend kan vertellen. Vaak heeft ze invalshoeken die voor mij zo verrassend waren. Als ze me appelig zag kijken lachte ze verontschuldigend bijna. Soms zei ze dan ” Ik dacht dat ” en vervolgens kwam er een riedel waarom ik dat had moeten denken en besloot ze meestal met ” maar dat was een aanname ” of ” en dat bedoelde ik niet vervelend ” en er aan toevoegend. ” Gek dat ik me dan door die aannames laat leiden, en daar dan ook naar handel omdat ik het voor je invul. Dat klopt niet. ”

Als kleine jongen die leerde lezen en veel later de krant las, dacht ik in mijn jonge onschuld dat wat er geschreven werd de waarheid was. ” Het stond in de krant. ” De wereld werd groter door de krant. Ik weet dat ik hem elke dag s ‘ochtends voordat mijn vader op stond al gelezen had. Met gelezen bedoel ik, de koppen snellen, en het sportkatern helemaal uitpluizen. Als ik keek naar het journaal, of de krant las, was dat ook echt gebeurd, dat was het nieuws. Je twijfelde niet. Dat het niet objectief of ingekleurd was daar twijfelde ik niet aan. Of erger nog, het kwam niet bij me op. Naïef, goed van vertrouwen. Blind.

Kom daar nu maar eens om. Zou diezelfde jongen spelend op zijn I- phone diezelfde naïviteit hebben zoals ik toen ? Ik durf dat te betwijfelen. De wereld was toen ook groot maar was het niet omdat je niet alles wist in het omniversum wat de wereld toen en ook nu is. Alleen is ie met een paar klikken zoveel groter. Vroegah was niet alles beter. Integendeel, maar de snelheid, de spanningsboog, het verwachtings patroon, de tomeloze informatie stroom, de keuzes die gemaakt worden, hapsnap en snel, jakkerend ademen we door en vragen we ons af. Is dit tempo een aanname ?