Slapeloze figuranten ( epiloog )

Lieve Lieke,
Als je dit leest heb ik Ralph Koning vermoord. Ik ben er zeker van dat ie de dader is. Ik heb daar onderzoek naar gedaan en ben nog achter veel meer ellende gekomen, de details zal ik je besparen. Zoals je me kent ben ik. Een wereldverbeteraar ben ik niet. Wel heb je me onbewust hebt laten zien is dat warmte en gezelligheid bestaat.
Tot mijn eigen stomme verbazing vond ik de regelmaat, zoals koken, afwassen, samen een beetje tv kijken, echt fantastisch ! Kaarsjes stak je dan op een gegeven moment aan. Of je zette een Spotify playlist op. Wat dacht je van die slapeloze nachten? En dat jij dan warme melk ging drinken Yek !!!!
En ja, Lieke natuurlijk ben ik van je in de war. Ik weet dat dat één richtingsverkeer was maar toch, dan heb ik het maar gezegd. Dan ben ik 43 en stond soms te trillen op mijn benen. Weet je nog dat we op mijn computer een serietje keken ? En ondanks dat ik zei van, ik denk dat je in slaap gaat vallen, ontkende je het hardnekkig, en nog voordat de serie begon viel je ” eindelijk ” kansloos in slaap, snurkend op mijn schouder !
Ga je om mij geen zorgen maken. Alles is geregeld. Ik heb een goede vriend die jurist is en die me gaat verdedigen, en hij heeft al jurisprudentie gezocht van dit soort zaken. Geloof me ze zijn talrijk. Natuurlijk ik ben schuldig maar soms moet je het recht in eigen hand nemen. Het is natuurlijk een beetje cliché maar soms of misschien wel heel vaak is er zoveel onrecht in alle geledingen. Een man die in koelen bloede een onschuldige man vermoord en bewerkt met een slagersmes is een monster. Ik voelde me geroepen om het recht een handje te helpen. De slapeloze figurant,
Even nog, via Eef heb ik Tintin leren kennen. Ik heb hem gevraagd naar je toe te komen. Hij heeft een envelop bij zich die ook bij een notaris ligt. Mijn jurist heeft ook een kopie.
Zo zul je een beetje mijn motieven begrijpen. En hoop dat je je ” vrij ” zult voelen. Want daar is het me om te doen. Je verdient geluk, rust, en slaap.
Oh ja, Tintin heeft geen idee wat er gebeurt is. En schakel eens naar kanaal 61 CNN misschien zie je mijn witte overhemd wat we samen gekocht hebben !
Liefs,
Thom

Lieke hoorde de bel. Ze schakelde CNN in en las in de balk van het nieuws ” Brutal murder in Porto Portugal ” Ze opende de deur en hoorde Tintin zeggen. ” Dit moest ik afgeven, precies om 8 uur, maar ik ben iets te vroeg. ” Lieke kon niets zeggen. Tranen, stilte, en Tintin nam haar in zijn armen, en zweeg.

Advertentie

Slapeloze figuranten ( deel 4 )

De gebeurtenissen volgden zich snel op. Er was politie, er waren opeens camera ploegen, maar de hoofdrol was niet voor Herbert die Thom in de achtertuin emotieloos aan het begraven was. De hoofdrol was voor de eigenaar van het lege aquarium die verminkt en morsdood was terug gevonden, bewerkt met een slagersmes nog geen 3 kilometer van Lieke s huis. Het slachtoffer leefde ook alleen, en ook de boer waar het dode paard was gevonden leefde alleen en voordat Lieke met haar ogen kon knipperen had ze politie bescherming. En haar ouders belden, haar 2 zussen, en of ze niet weg moest en haar lievelings zus Eef uit Bussum nodigde haar uit. Lieke nam geen overhaaste beslissingen. Lieke werd zoveel mogelijk buiten de publiciteit gehouden.. En na weer 2 weken leek de rust weer gekeerd. Thom was na een week weer naar huis gegaan. Hij was niet van alle rompslomp er omheen en door de beveiliging van de politie ging hij met een gerust hart naar huis. Er kwam een extra uitzending van “Opsporing gezocht” “waarin om tips werden gevraagd, er was een tekening gemaakt. Niets beelden van telefoons nee, een ouderwetse tekening.

De tips stroomden binnen. Gek genoeg vooral uit de randstad. Eef belde en zei dat ze de dader herkende. Een lokale held die exposities organiseerde, en die zich uitsloofde voor een cultureel suffertje ,en hij was een graag geziene gast in de horeca. Geld had ie genoeg, hij had in de gouden tijd bij Nationale Nederlanden gewerkt. Volgens Eef was ie in Portugal. Zijn vrouw was overleden. Daar gingen gekke verhalen over. Hij had een nieuwe vriendin maar was eigenlijk al een paar jaar van de radar. Ralph Koning was zijn naam. Meer wist Eef niet en ze stuurde direct foto’s van de man. Hij had al een bijnaam, ” Das Ungeheur ” werd ie genoemd. Volgens Thom was dat een voetballen in de jaren 80. Horst Hrubesch , een wat houterige grote man die vooral door zijn kracht en inzet simpele goals maakte. Lieke werd soms gek van Thom die had gezegd dat ie er tussenuit ging. Dingen op een rij zetten, het was nodig had ie er bij gezegd.

Hij had hem gevonden, Al vrij snel. Via zijn contacten bij de onderzoeks journalisten van Bellingat. Nog voor ” Opsporing Gezocht ” . Het was een oude macabere snuiter, die vooral publiek nodig had. Aan alles wat ie had gedaan kleefde dood, geld, en schijnwerpers. Thom “was naar Porto gevlogen. Via wat Marechaussee vriendjes die op geheime missie in Portugal waren had ie een pistool weten te bemachtigen, had met Ralph contact opgenomen, of ie met kleine investering veel geld kon maken via voorkennis van de markt en aandelen en had laten doorschemeren dat ie geld nodig had. Hij was te hongerig en had de ” verkennende ” afspraak direct bevestigd. Hij was zeker van zijn zaak.

Thom had Porto goed bestudeerd had een goed restaurant uitgezocht. Had een tafel gereserveerd vlak bij de ingang en om 1900 uur, er zouden weinig mensen zijn. In Portugal werd later gegeten. Het zou een klusje van niets zijn. Op het moment dat ie de trekker zou overhalen zou Lieke een link krijgen met uitleg en zijn verhaal. Thom liep er niet mee te koop dat ie marinier was geweest. Het was ook niet zijn ding. Teveel gedoe lawaai om niets. Maar hij was een natuur talent. Thom wist ook dat zijn leven na wat ie nu ging doen nooit meer hetzelfde zou zijn. Van slapeloze figurant naar breaking news bij CNN was een kleine stap. Hij had voor wit overhemd gekozen, met iets oversized navy blazer. Zandkleurige broek, HBO outfitje dacht ie. De moord zou eigenlijk bijna een kopie zijn van ” the Godfather 1 ” waar Micheal eigenlijk zijn maffia leven begint. Thom stond stijf van de adrenaline. Zo gezegd zo gedaan. Hij verbaasde zich nog over het vriendelijke open gezicht van Ralph die zijn hand uitstak. Ralph droeg een linnen kostuum met afgrijselijk Hawai hemd er onder in rood en groene motieven, Na de twee schoten direct door het hart leken er alleen nog maar rode motieven te zijn. Net als Micheal Corleone liet Thom zijn wapen vallen en liep het restaurant uit. Hij drukte op zijn telefoon, Lieke zou de link krijgen. Vervolgens nam hij een taxi naar het politie bureau en gaf zich aan. Hij voelde zich uitgewoond en moe, hij kon dingen, rare dingen, maar soms is de wet de wet en lastig, daar wacht de echte oneerlijke wereld niet op. En ja, hij kon blijkbaar van iemand houden. Hij lachte, en dacht jammer dat ik te klein ben. En hij vroeg zich af hoe Lieke dit zou vinden. Misschien vond zij nu haar rust. Dat verdiende ze. ( wordt vervolg met een ” epiloog ” )

Slapeloze figuranten ( deel 3 van 4 )

De eerste dagen leken Thom en Lieke een beetje te wennen aan de nieuwe situatie na het mistige voorval. En afgezien daarvan, het werk ging natuurlijk gewoon door. Lieke stond op om half 7 en ging kwart voor acht de deur uit om haar job als back office medewerkster te doen. Thom ging de logeerkamer uit als ie wist dat Lieke aangekleed was, douchte zich, installeerde zich achter zijn laptop en zijn mobiel, bakte eieren met spek als Lieke net haar gember drankje met uit geperste citroen had verwerkt, en zag hoe Thom griezelde wat haar deed glimlachen, en ze vermoedde dat zijn maag omkeerde als zij haar warme melk met havermout klaar maakte.

Als zij haar Peugeot 204 startte om kwart voor acht en naar kantoor ging waar ze om half negen begon met de afwasmachine leeg te ruimen omdat ze de eerste was, had Thom de afwas al gedaan, en de slaapkamer en logeerkamer gelucht en bedden opgemaakt, om vervolgens aan 1 stuk door tot een uur of 2 geconcentreerd te werken, dan naar de sportschool waar hij een maandabonnement had genomen, dan tegen een uur 4 deed ie boodschappen en kookte hij.

Lieke was stomverbaasd elke avond dat ze kon aanschuiven, en hij werkelijk de lekkerste dingen op tafel toverde. Hij stond er dan op om de afwas alleen te doen, en daarna werkte hij nog wat, gokte wat op voetbal wedstrijden, of speelde computer spelletjes. Samen maakten ze een korte wandeling in de buurt en omdat het februari was en donker voelde Lieke echt de spanning, Thom leek onbewogen, niets leek hem uit het veld te slaan, en blijkbaar had hij geen haast. En Lieke was hem dankbaar en eerlijk is eerlijk het was gewoon best helemaal okay. De kater Herbert was nog steeds niet thuisgekomen en Lieke had de dierenbescherming gebeld en A4tjes met zijn foto overal opgehangen. De zonderlinge figuur bleek wel degelijk lokaal in de buurt te zijn. Er werd veel gespeculeerd. Was er een patroon ?

Precies een week na het incident stond er opeens politie voor de deur. Er werd gewaarschuwd voor de man die gevaarlijk bleek te zijn. En of Lieke een huisdier had ? Lieke vertelde over kater Herbert en de 2 vrouwelijke rechercheurs keken elkaar veelbetekenend aan. Het was een theorie dat de man de huisdieren meenam, ze dood maakte, om ze vervolgens voor de deur te leggen, een paard was al zo dood teruggevonden bij een boerderij, en er was in het dorp een aquarium leeggehaald, dus hij kwam ook binnen en of ze in ieder geval het huis goed zouden afsluiten. Thom vroeg hoe het in godsnaam mogelijk was dat zo ’n markante man van 2 meter niet opviel in de gemeenschap ? Niemand in de buurt bleek te voldoen aan het signalement, en ze vermoedden dat de man met grote tussenpauzes werkte en vanuit een grotere plaats werkte zoals Alkmaar of misschien wel Amsterdam. Dus of met openbaar vervoer reisde of met eigen auto.

Thom begreep dat ie nog niet naar huis kon. En hij vond het niet erg. Lieke was super gezellig en vooral lief, en het maakte het beste in hem los. Thuis moest ie zich echt dwingen om de boel schoon te houden, hier ging bijna als een militaire dril. Het was aangenaam zo. Lieke waste zijn kleren, streek ze zelfs, en elke avond als ie de afwas deed, stond zij te stofzuigen. Hij zou morgen wat spullen van huis halen en ook de deur uit gaan. Slapen deed ie weinig, vaak ging hij nog naar beneden, keek wat op Netflix en vaak kwam Lieke naast hem zitten. Zij leek nooit te slapen. Ze keken Fauda waar je ook niet echt vrolijk van werd.

Het gebruikelijke ochtendritueel was er met het enige verschil dat Thom ook zou gaan, en als hij de deur uit gaat struikelt hij over wat Herbert moet zijn geweest. Er is weinig meer over van de kater. Zijn maag keert om, de gebakken eieren met spek komen naar boven, hij hoort het gegil van Lieke. De ingewanden naar buiten gekeerd, de stank , het is gruwelijk, hoe kan een kater zoveel bloed hebben. Buren komen naar buiten. Lichten gaan overal aan. Het geluid van de N weg, klaar voor de spits. Lieke is stil nu, haar mascara uitgelopen, wit, maar niet zo wit als Thom die de gebakken eieren in het toilet heeft achtergelaten, en woede en haat voelt, wat hem eigenlijk onbekend was. ( wordt vervolgd )

Slapeloze figuranten ( deel 2 van 4 )

Thom had zijn gloednieuwe Golf gestart nadat ie zijn ” Eastpack ” rugzak had gevuld met wat Adidas hooded sweatshirts, witte T shirts, en een extra set jeans. In zijn leren tas zaten 2 lapttops, waarvan 1 zijn aandelen portefeuille zat, op de andere laptop speelde hij zijn games, en stiekem hoopte hij dat ie zijn Playstation die hij in de haast ook had meegenomen kon aansluiten bij Lieke maar hij had er een hard hoofd in. Lieke wist wel wat van IT maar leek nul geïnteresseerd, ook was ze verder niet into voetbal, maar hij deelde met Lieke wel de liefde voor muziek .

Hij was net 43 geworden en alleen. Hij leed een teruggetrokken bestaan. Was ie een nerd ? Hij dacht van niet maar had niks met relaties kinderen of een sociaal leven. Hij ging alleen naar festivals, daar had ie Lieke ontmoet. Hij vond haar geweldig maar heel vermoeiend, en zij vond hem fysiek te klein, wat hem stoorde aan zichzelf, maar daar had ie natuurlijk geen invloed op. Hij had geen idee wat ie verwachten kon. Op zijn Ipod hoorde hij Ghost Town van the Specials, gevolgd door het thema van The Gladiator van Hans Zimmer waarvan ie dacht dat het toepasselijke muziek was gezien het vreemde telefoontje van Lieke. Hij stelde hem in op repeat.

Dat Lieke hem gebeld had streelde hem. Normaal kon het hem geen reet schelen, hij wist, hij was nauwelijks sociaal, zolang ie kon verdienen aan zijn aandelen waarin hij autistisch nauwkeurig was. Dat kon hij en heel goed. Hij was altijd op de hoogte las jaarverslagen van zijn prospects, volgde het zakelijke nieuws, en had gevoel voor succesvolle start ups. Toen ie na een uur de straat in reed bij Lieke zette hij zijn auto in een kleine parkeerhaven een honderd meter van haar huis.

Het was overal donker, op twee huizen van haar woning zag hij voor het huis een Toyota Yaris met lekke banden en volgepakt met closetrollen, lege emmers, schoonmaakmiddelen vermoedde hij, nooit geweten dat er zoveel ging in een Yaris. Hij liep verder en ging voorbij het huis van Lieke , de weg liep dood, aan het einde was er een soort van keerpunt gemaakt zodat je je auto makkelijk kon draaien. Hij keek over het weiland zag de N weg, nauwelijks verkeer. Het vroor licht, en een serene rust viel over hem. Het was hier best fijn. Hij glimlachte, het was tijd voor de logeerpartij.

Hij apte haar dat ie er was en direct ging het buitenlicht aan. Het gordijn voor de deur ging weg, hij hoorde hoe de deur van het slot ging, en Lieke deed open, Thom moest lachen om wat ze aan had. Een groot vallende rode Hoodie waar San Francisco in het wit was opgedrukt, en het wit was rood verkleurd, afgegeven, een pipo achtige flanel broek, en heel groot paar vrolijke dikke sokken. Ze omhelsde hem en zei ” Lief dat je er bent. ” , het was altijd wat ongemakkelijk ze moest wat bukken. ( wordt vervolgd )

Slapeloze figuranten ( deel 1 van 3 )

Ze wreef over haar armen. Het was koud. De verwarming stond op standje ” Oekraïne ” en ze had het gordijn van haar linker voorraam open gedaan. Ze wist niet waarom en dacht terug aan toen ze het ook deed, 10 jaar geleden en net gescheiden. Alles was een puinhoop en elke brief die binnenkwam was een pijnlijke verrassing en leek haar verder in mentaal en financieel moeras te verzinken. Had ze geweten hoe diep de beerput was, en ze had zich toen voor haar kop kunnen slaan hoe het in vredesnaam zo uit de hand had kunnen lopen. Toen was er de misselijkheid van angst voor alles. Overgeven en paniek aanvallen, Tot het ziekenhuis toe.

En nu voelde ze de tranen over haar wangen gaan. De herinneringen waren er. De angst, nee de fysieke angst kwam toen ze stond zoals ze nu ook stond. Voor het raam. Haar kat was opeens spoorloos verdwenen. Altijd had ze katten gehad, maar dit nog nooit meegemaakt. Had ie zich zelf ingesloten in een schuur of garage ? Het was 2 uur s’morgens en slapen deed ze toen ook al veel te weinig. Ze woonde in een doodlopende straat. Een gehucht 2 straten van een N weg Geen keus was er. Achteraf gezien bleek het niet slecht uit te pakken maar toen was er de wanhoop.

Vanuit haar ooghoeken had ze gezien hoe een immense gestalte met een een reusachtige felle sterke zaklantaarn die hij voor zich uit liet schijnen. Blijkbaar wist ie waar ie moest zijn. Hij droeg een zwarte bivakmuts en ze zag de damp van zijn adem, en de bivak muts was van het merk Jack Wolfskin, en de man, ze schatte hem 2 meter minstens. droeg een donkere rib broek, dacht ze, en had zwarte rubberlaarzen aan, maat torpedoboot, stapte op haar voortuin en scheen regelrecht op het raam waarin haar fragiele silhouet te zien was.

Natuurlijk ze was lang bijna 1 m 80 maar slechts 66 kilo, door stress, en alles, en ze gilde deed het gordijn dicht, en vluchtte naar boven, ging met haar grijs / roze flannellen broek, en donkerblauwe katoenen t shirt met lange mouwen onder het donzen grote dekbed. En van onder haar dekbed belde ze een vriend van wie ze wist dat ie zou komen een uurtje rijden zou het zijn en ze hield zich stil en wachtte op de bel die gelukkig nooit ging. ( wordt vervolgd )

Je ne perds jamais, soit je gagne, soit j’apprends

Tintin las de tegeltjeswijsheid nam een slok van zijn tweede kop met Nespresso koffie en nam het voor kennisgeving aan. Hier in Lugano dacht ie aan metaforen. En wat het betekende. Het uitzicht was verbluffend. Natuurlijk was het grauw. Zou het gaan sneeuwen ? De mist was wat opgetrokken, toch kun je de toppen van het gebergte niet goed zien. De snelweg leek ver weg maar was dichterbij dan je dacht. Het meer van Lugano daar keek ie op uit. Aan de linker kant zag hij de pastel huizen langs het water. Je waande je in Praag. maar je was in Lugano. En nu vond Tintin dat je daar beter kon zijn.

Het ontbijt smaakte hem, en hij wenkte de jonge serveerster met kort donker haar, bruin gebrande huid, en ze droeg een Armani zwarte ” tight fit ” jeans, wat hier nog gangbaar was, met een witte regular fit witte visoce blouse, dus geen polyester, haar gezicht was open en warm, ze droeg nauwelijks make up, haar bruine blote enkels waren te zien, en ze droeg witte klassieke witte Stan Smith Adidasjes, hoe vaak had hij dit nu al gezien, en beschreven ? Stan Smith moest eens weten en opeens vroeg hij zich af of hij nog leefde, hij speelde met een houten Slazenger number one , een wat stijve sierlijke Amerikaanse tennisser zoals dat toen was, spelers als Rod Laver, Ken Rosewall, mooiboy de Engelse John Loyd die het als hij het goed begrepen had een stormachtige relatie had met ijskonijn Chris Evert waarmee hij trouwde terwijl de umpire vanaf dat moment kreten moest slaken als ” Advantage mrs Loyd “. En hij checkt zijn telefoon want wil weten of Stefano Tsitsipa van Kachanov had gewonnen, en dan had ie in 4 sets dus ging door naar de finale van de Australian Open.

Chris Evert

Een jongeman die gelijkenis heeft met Patrick Bateman maar dat zou kunnen zijn omdat hij Bret Easton Ellis zijn nieuwe roman ” Scherven ” leest, en wat hem verbaast is dat ie zich zelf beschrijft. Hij pakt het boek wat voor hem ligt en hij is blij met de kaft en de afbeelding, hij houdt van de kleurschakeringen, en hij heeft er een oude boekenlegger in, die hij trouwens kreeg van Eef als souvenir toen ze in Istanbul was, en Tintin er direct aan de boekenlegger verknocht was , en hij weet dat ie pas op pagina 50 is, en het tempo van het boek is langzaam en gedetailleerd, maar snel ” leeg ” lijkt het maar zo begon ” American Psycho” ook en was ” Less than Zero ” eigenlijk constant tergend mooi langzaam, maar er is al een gebeurtenis die Easton Ellis wat laat inweken, en iets zegt hem dat we de richting van “American Psycho ” op gaan. En hij huivert. Want die passages wil je eigenlijk niet lezen , maar volgens Eef is Tintin een weekdier, en een watje, en hij moet inwendig grinniken omdat ie dat soms cultiveert wat Eef vreselijk irriteert en hij dan vraagt ” Of het op het randje is ” En ze snuift dan even.

Bret Easton Ellis

Nee. Eef is niet van metaforen. Sterker nog hij denkt dat ze het zelden gebruikt. En uit de speakers herkent hij Seal zijn ” Dreaming in Metaphors” en hij denkt dat het album uit 1994 was. En hij denkt aan de tekst. En hij denkt aan Claudia Astolfi die hij gaat bezoeken voor een zakelijk bezoek want ze is terug aan het front bij de UPIM het goedkope warenhuis en de inkoop is in Milaan ( Milanofiori ) Omdat Claudia veel in metaforen sprak eigenlijk constant. wat ie vermoeiend vond.

” Life.
Without the pain.Why must we dream in metaphors?
Try to hold on to something we couldn’t understand. ”

En Tintin zoekt naar dat nummer op Spotify als ie het laatste stukje van Lugano naar Milaan gaat rijden. Hij bedenkt zich dat ie nog een zonnebril moet kopen en dat Eef hem daarbij moet helpen. Hij denkt ook aan de Patrick Bateman look a like en hij ziet de zon sterker worden. Het smeltwater langs de bergen.

Soit j’aprrends , en hij kan niet wachten tot ie vanavond verder kan lezen, en hij herkent de Italiaanse klassieker Ti Sento ( was het niet van Matia Bazar ? ) en hij ziet de Italiaanse grens voor zich opdoemen.

Azarenka in PSG tenue, waarom, iemand een idee ?

Afgezien dat Nike sponsor is van het miljoenen gedrocht de voetbal club Paris Saint Germain en Victoria Azarenka zie ik al een tijdje Victoria Azarenka in Paris Saint Germain kit de baan op gaan. Na het inspelen en de PSG kit uitgaat hult ze zich in een hippie bloemetjes tennis Nike kit die ik trouwens afschuwelijk vind, maar dat is en blijft persoonlijk. Maar wat is de achter liggende gedachte ? Is het marketing stunt en zo ja, hoe dan ? Of is ze gewoon supporter ? Iets wat ze wel vertelt maar misschien weten jullie meer

DELIVERY MOMENT KNOWN AS SOON AS YOUR PARCEL IS AT DHL

Het is denkt Tintin toch al weer bijna drie jaar geleden want het was voor de Corona blues dat Tintin een stoer paar schoenen zag en dat Eef riep. ” Koop ze nu ” En hij haalde zijn schouders op. Dat komt nog wel, dacht ie. Nog mogelijkheden zat, en het is voor in de opruiming. En daar kwam bij ; Eef en hij moesten nog dingen doen in Utrecht en Tintin zag de verkoopsters al verveeld op de klok kijken, ze zouden over 5 minuten sluiten. Niet ideaal en vooral niet uitnodigend om zo een winkel in te gaan.

Fout, fout, fout ! Nooit meer gevonden. En altijd in Tintin’s hoofd blijven zitten. Soms helpt Eef met een lachend gezicht hem er nog aan te herinneren. Hij nam zich 1 ding voor. Dit gebeurt hem niet nog eens.

Eef is een bedachtzame shopper. Heeeeel bedachtzaam, kieskeurig, zorgvuldig, wikt en weegt, maakt foto ’s van barcodes, dat het ook on line kan, haar verrassen ze niet. Maar geduld is daar een schone zaak en dat geeft Tintin. Eef heeft 1 zwaktebod in het zicht van de haven moet er in ieder geval toch wel een artikel gescoord worden. Ze heeft er eigenlijk 2. De tweede is ; het gezucht en gekreun in de pashokjes, en er niet op gekleed zijn !!! Dus met blouse, spencer, strakke skinny jeans, en hoge Puma’s die eigenlijk een crime zijn om de hele tijd aan en uit te doen. Dus klam irritatie zweet, en gefoeter totdat ze eindelijk tevreden achter een rosé en borrelplank de dag laat passeren en jaloers naar Tintin staart. En eigenlijk is er nog een derde en laatste punt, dat is dat ze het toch nog gaat ruilen. Maatje groter ( gek genoeg nooit kleiner ) of toch de andere kleurstelling !

” 2 winkels en klaar is Tintin. ” En waarom past je altijd alles direct ? Wat is dat toch ? En gewoon ” altijd “, ik ben daar jaloers op ! Maar wat zijn we goed geslaagd ! ” Ze lacht en is tevreden. ” Heb alleen die ” van Lier ” schoenen niet gezien. Dat is wel jammer. ” bedenkt Tintin zich. En als ie zoekt op de van Lier outlet blijkt het artikel uitverkocht. Tuurlijk denkt ie en raakt even in paniek. Eef snuift even en haar gezicht staat spottend.

Het duurde een week maar toch hij had ze gevonden. Hij tikte het airway bill nummer in en hield nog even slag om de arm. DELIVERY MOMENT KNOWN AS SOON AS YOUR PARCEL IS AT DHL en hij weet, er kan nog van alles gebeuren !

Mille millions de souhaits !!!!

Het bad was warm en laten we het landerig noemen. Waarom ? Het klinkt wel aardig en het dekt de lading van ” klaar voor de start ” en daar gaan we weer. En het fijne van dat ” gevoel ” is dat de zin, de veerkracht, strijdbaarheid, er is !

Ik waan me in ” groentinten” als in oneindig. Als natuur, en groen, maar ze lijken het te verliezen van de grijze hemel, het voelt niet kouder, maar je zou het vermoeden. Een verdwenen oneindigheid. Hoe was het in de tijd van bruinkool achter het vroegere ijzeren gordijn ? Vervuilde regendruppels ? Gemanipuleerde ski pistes. 1 van de warmste Nieuwjaars dagen ever ! Aan de andere kant, de ijzers konden nog ondergebonden worden.

De aftrap is er. Zo de kroeg in. Met bruin fruit. Fijn 2023 !!!!

Bonne Année

Intussen