Aannames !

Mijn moeder kon erg goed luisteren. Dat was een kracht van haar. Ze was ook altijd geboeid en stelde altijd goede vragen. Vervolgens dacht ze hard op, vulde dingen in, maakte een hele theorie en besloot dan altijd met de opmerking. ” Maar dit verzin ik ter plekke ! ” . Soms schrok ze van haar eigen theorie en deed dan even de rechterhand voor haar mond. ” Dat zijn aannames. ” zei ze dan nog. Om nog even goed duidelijk te maken dat dit echt gewoon kwam door haar gedachten de vrije loop te laten gaan.

Daar is niets mis mee. Zolang je weet wat waar is en wat niet !

Goede vriendin K is de aller eerlijkste vrouw die ik ken. Zelden iemand ontmoet die zo een groot hart heeft en naast luisteren ook boeiend kan vertellen. Vaak heeft ze invalshoeken die voor mij zo verrassend waren. Als ze me appelig zag kijken lachte ze verontschuldigend bijna. Soms zei ze dan ” Ik dacht dat ” en vervolgens kwam er een riedel waarom ik dat had moeten denken en besloot ze meestal met ” maar dat was een aanname ” of ” en dat bedoelde ik niet vervelend ” en er aan toevoegend. ” Gek dat ik me dan door die aannames laat leiden, en daar dan ook naar handel omdat ik het voor je invul. Dat klopt niet. ”

Als kleine jongen die leerde lezen en veel later de krant las, dacht ik in mijn jonge onschuld dat wat er geschreven werd de waarheid was. ” Het stond in de krant. ” De wereld werd groter door de krant. Ik weet dat ik hem elke dag s ‘ochtends voordat mijn vader op stond al gelezen had. Met gelezen bedoel ik, de koppen snellen, en het sportkatern helemaal uitpluizen. Als ik keek naar het journaal, of de krant las, was dat ook echt gebeurd, dat was het nieuws. Je twijfelde niet. Dat het niet objectief of ingekleurd was daar twijfelde ik niet aan. Of erger nog, het kwam niet bij me op. Naïef, goed van vertrouwen. Blind.

Kom daar nu maar eens om. Zou diezelfde jongen spelend op zijn I- phone diezelfde naïviteit hebben zoals ik toen ? Ik durf dat te betwijfelen. De wereld was toen ook groot maar was het niet omdat je niet alles wist in het omniversum wat de wereld toen en ook nu is. Alleen is ie met een paar klikken zoveel groter. Vroegah was niet alles beter. Integendeel, maar de snelheid, de spanningsboog, het verwachtings patroon, de tomeloze informatie stroom, de keuzes die gemaakt worden, hapsnap en snel, jakkerend ademen we door en vragen we ons af. Is dit tempo een aanname ?

Over de schutting

Het was droog. Voor zo lang het zou duren. De klus was geklaard. Nou ja, daar ging het om. Ze had er lang tegenaan gehikt. Sinds de ” boze ” buurman boom eigenlijk was ontploft qua grootte en bijna het dakraam van Eef haar huis binnen ging toen werd het zelfs de boze buurman te veel. Er kwam een firma die gespecialiseerd was voordat soort klussen, en verdomd het werd nog een dingetje want de boom helde gevaarlijk over, en moest stukje bij beetje worden ontmanteld. Ze vloekten wat, en de klus duurde 2 dagen.

Maar opeens was er weer zonlicht in de tuin. Licht doet veel met een mens maar privacy ook. Want de schutting had het onderspit gedolven er moest een stuk vernieuwd worden. Eef had geen woningbouw zoals de buurman en het zou geen goedkope optie zijn, en vakantie lonkte en daar koos ze voor en gelijk had ze. De irritatie bleef, privacy je veilig voelen in je eigen omgeving, je huis, je kamer, dat is goud waard.

Dus Tintin charterde Kick. Hij had goede ervaringen met hem. Tintin de onhandigste stripfiguur van het westelijk halfrond had hem regelmatig geholpen met wat lastige klusjes of klussen en hij kon nu de ” schutting ” klus op zijn ” palmares ” zetten ( Matthieu van der Poel werd gisteren wereldkampioen wielrennen, en hoorde het woord toen weer voorbij komen ” palmares ” en ik vond het wel passen ).

Er waren hamburgers voor de lunch. Eef zorgde goed voor hem. ” Hij heeft een mooie glimlach. ” zuchtte ze, en Tintin nam Kick eens goed op wat Eef al lang had gedaan. Hij was gespierd, hij was wat kleiner dan Tintin 183 schatte hij hem. Hij had een schroef in zijn mond nu. Die hij vervolgens uit zijn mond nam en met een elektrische schroevendraaier soepel de schutting in draaide. Hij had een zwarte ” worker ” broek aan van een zware twill katoen binding. Je kent ze wel, zakken overal. Een strak t – shirt om zijn gespierde bovenlijf, daarover een leger groene ” worker body- warmer ” met korte mouw. Zijn gezicht was vriendelijk, een strakke kaaklijn. Een donkere look, het haar kort zwart.

Tintin verplaatste zijn blik naar Eef die achter haar laptop iets met Belastingaangifte probeerde maar al niet eens door de wachtwoord procedure kwam. Dat was niet erg vandaag. Eef had haar ” Coca Cola ” light break dag. Kick werkte rustig en gestaag en nooit gestresst door tussen al het regengeweld.

Tintin besloot tot een drankje met wat bruin fruit bij het Porter House bij de haven van het Gooimeer. Groot terras, een regenboog, zon, en een goed gesprek. En Kick praat geanimeerd. Over zijn horeca verleden, over zijn broertje die woont in Japan, over zijn overleden vader, over het verdriet, over het leven als ZZPer, over rustig wonen, over een klus in Spanje. Als ie praat in een mooi ritme gaat zijn blik over het water, en neemt zijn tijd als Eef hem opnieuw laat zoeken naar zijn diepste ziel.

En Tintin vraagt zich af, of Kick zich altijd zo makkelijk prijs geeft en hij denkt zelf van niet. Wel mooi, de privacy over de schutting, en hij hoort hoe Kick afsluit. ” Een mooie rijke dag. ” Hij geeft Eef een 8 seconden knuffel wat iets met B n B te maken heeft en hij stapt zijn bus in. ” The missing Link ” staat er in goud gele letters op. Eef en Tintin zien hem wegrijden. ” Mooi hè, dat krachtige, die jeugd, die energie, en mijn God qua leeftijd kan het makkelijk een kind van me zijn. Het is tijd voor een stevige lekkere borrel Tintin. ” De zon is terug, vakantie lonkt.